ჩემი მსოფლიო ფინალები

დღეს 20 ოქტომბერია. ზუსტად ერთ თვეში, 20 ნოემბერს მსოფლიო ჩემპიონატი იწყება. კატარი 2022 ჩემთვის მეცხრე მსოფლიო თასია, რომელსაც შეგნებულად ველი.
მექსიკა 1986-ის რამდენიმე თამაში მახსოვს, მათ შორის ფინალიც, რომელიც ჩემ დაბადების დღეს დაემთხვა და ძალიან ტკბილად მაგონდება, მაგრამ რასაც ქვია მოლოდინი, დღეების თვლა და ასე შემდეგ, ეს იტალია 1990-დან დამეწყო.

მექსიკა 1986-ის ფინალს სოფელში ვუყურე. ცხონებული ბიძაჩემი მეგობრებთან ერთად ჩემ დაბადების დღეს აღნიშნავდა და იყო ერთი გაგიმარჯოს, დიდი ბიჭი გაიზარდე, გენაცვალე და, 2:2-ზე გამარჯვებულის გამოცნობის შემდეგ, წითელი თუმნიანების წვიმა.

იტალია 1990-ის უკანასკნელი თამაშიც ისევ სოფელში ვნახე, მომდევნო ფინალებს კი ასე ვუყურე:

1994 – შინ, თბილისში

1998 – ვაკის პარკში, ღია კინოთეატრში

2002 – ძმაკაცთან, თბილისში

2006 – ფეხბურთის ფედერაციაში, მაშინდელი ვიცე-პრეზიდენტის კაბინეტში

2010 – ძმაკაცთან, თბილისში

2014 – ჩემთან, მეგობრებთან ერთად

2018 – ჩემთან, მეგობრებთან ერთად

რაც შეეხება წლევანდელს, დიდი ალბათობით ისევ იქ მივალ, სადაც შარშანდელი ევროფინალი ვნახე ოქრო ბიჭებთან ერთად – ზემო ვაკის ერთ კოხტა ეზოში.

ლაშა გოდუაძე (2022 წლის 20 ოქტომბერი)
ფოტოკოლაჟი: ემილიო სანსოლინი